Astaire ontving in 1950 een ere-Academy Award voor zijn 'unieke kunstzinnigheid en zijn bijdragen aan de techniek van muziekbeelden'. Hij heeft choreografiecredits voor tien van zijn filmmusicals die tussen 1934-1961 zijn uitgebracht, waaronder "Top Hat", "Funny Face" en "The Pleasure of His Company". Hij won vijf Emmy's voor zijn werk op televisie, waaronder drie voor zijn variétéshows, An Evening with Fred Astaire (1959, die in totaal negen Emmy's won!) en Another Evening with Fred Astaire (1960).

In zijn latere jaren bleef hij in films verschijnen, waaronder "Finian's Rainbow" (1968) en "The Towering Inferno" (1974), wat hem een ​​Oscar-nominatie opleverde. Hij speelde ook in televisierollen in programma's als Er is een dief voor nodig, en Battlestar Galactica (waarvan hij zei dat hij ermee instemde, vanwege de invloed van zijn kleinkinderen). Astaire leende ook zijn stem aan verschillende geanimeerde tv-specials voor kinderen, met name Sinterklaas komt naar de stad (1970), en De paashaas komt naar de stad (1977). Astaire ontving in 1981 een Lifetime Achievement Award van het American Film Institute, dat hem in 2011 ook uitriep tot de "Fifth Greatest Actor" (onder hun "De 50 beste schermlegendes" lijst).

Fred Astaire stierf in 1987 aan een longontsteking, op 88-jarige leeftijd. Met zijn overlijden verloor de wereld een ware danslegende. Zijn moeiteloze lichtheid en gratie zullen misschien nooit meer gezien worden. Zoals Mikhail Baryshnikov ten tijde van de dood van Fred Astaire opmerkte: "Geen enkele danser kan naar Fred Astaire kijken zonder te weten dat we allemaal in een ander bedrijf hadden moeten zitten."