رقص تانگو

در بزرگترین دوره تکامل رقص در تاریخ آمریکا (1910-1914) ، تانگو اولین ظاهر خود را انجام داد. به دلیل الگوهای جذاب ، نامتقارن و پیچیده ای که لمسی از عاشقانه را به شعور رقص کشور افزوده بود ، فوراً مورد استقبال عموم مردم رقص قرار گرفت. تانگو منشاء مشخصی ندارد: ممکن است از آرژانتین ، برزیل ، اسپانیا یا مکزیک سرچشمه گرفته باشد ، اما به وضوح از رقص محلی اسپانیایی اولیه ، میلونگا نشأت گرفته است و اثری از اجداد موری و عربی دارد. تانگو برای اولین بار در اوایل قرن بیستم در آرژانتین به این عنوان شناخته شد. با این حال ، در سراسر آمریکای لاتین با نام های مختلف رقصیده شد.

سالها بعد ، دشتیان آرژانتینی یا "گاوچوها" نسخه اصلاح شده میلونگا را در کافه های خوش بوین بوئوس آیرس رقصیدند. جوانان آرژانتینی و کوبا بعداً نام (و سبک) خود را به تانگو تغییر دادند که برای جامعه بیشتر مورد قبول بود. کوبائی ها آن را با ریتم های هانابرا که هماهنگ شده بودند و ریتم اولیه میلونگا را مبهم کردند ، رقصیدند. تنها پس از اینکه در پاریس پخش شد و دوباره به آرژانتین معرفی شد ، موسیقی به سبک اصلی خود بازگردانده شد.

برای بیش از 60 سال ، ریتم چهار ضرب تانگو دوام آورده و همچنان در همه جا از محبوبیت برخوردار است ، زیرا موسیقی با انواع سبک های فرعی فراگیر است. از بین همه رقصهایی که در اوایل قرن بیستم به وجود آمد ، فقط تانگو همچنان از این محبوبیت برخوردار است. تانگو یک رقص پیشرو است که در آن حرکت staccato پا و زانوهای خمیده سبک نمایشی رقص را برجسته می کند. تانگو یکی از رقص های بسیار رقصنده در سالن رقص است. با گذر اندازه گیری شده و گام های انعطاف پذیر و مکث های دراماتیک بسیار چشمگیر است. شاید دلیل اصلی محبوبیت گسترده آن این باشد که در نزدیکی شریک رقصیده می شود.

از پیشنهاد ویژه معرفی ما برای دانشجویان جدید استفاده کنید و همین امروز با استودیوهای رقص Fred Astaire تماس بگیرید. ما به شما کمک می کنیم اولین گام را در جهت یک سبک زندگی جدید و هیجان انگیز بردارید.